YORGAN

(Nilüfer'de Yerel Gündem Dergisi için 2006 Ekim'de yazmışım. Neden bir şey değişmez? TT - Ocak 2016)                                    

            “İyi geceler” dilekleri tükenip tüm ışıklar söndüğünde, penceremin önündeki ağacın perdeme vuran gölgesi başkalaşır, rüzgârda raks eden dalları, korkunç bir “öcü”nün kollarına, yaprakları da saçlarına dönüşürdü.
            Kulaklarıma gelen fısıltıların kime ait olduğunu bulmaya çalışmaz, her kim ya da ne ise, benden uzak durmasından başka bir şey istemezdim. En büyük koruyucum, her çocuğunki gibi yorganımdı. Terlememe rağmen bu muhteşem kalkanın güvenliğinden vazgeçemezdim.
            Öcüler, orada bir yerdeydi çünkü. Ve hiçbir yorganın altına, korkusundan başka hiçbir şeyi geçemezdi öcünün!
            Tüm yorganların…
            Tüm çocukları…
            Koruduğu dönemlerin korkularıydı onlar.
            Hortlaklar!
            Hayaletler!
            Öcüler!

            Korku başa çıkılamaz hale geldiğinde, “anneeeee!” diye bir bağırırdı çocuklar, geliverirdi anneler, babalar; uyduruktan bir şey söylenir, söylenenin uydurukluğu herkesçe bilinir, gülümsenir ama ses edilmezdi. Böylece öcüler, yok olur giderdi!
           
            Ne yazık ki, bugünün öcüleri, yorganın bu tarafına geçiyorlar.
            Irak’ta…
            Filistin’de…
            Lübnan’da…
            Afganistan’da…
            Ve, silah üretip mermi satan, koca göbekli, esrarkeş, sübyancı, korkak öcülerin ellerini ovuşturarak izledikleri savaşların hüküm sürdüğü her yerde…
            Savaşların savaşa bile benzemediği yerlerde…
            Bir gece aniden, tiz sesiyle gökten yağan ölüme savaş denilen yerlerde…
            Skoç ve burbon kokularıyla harmanlanan puro dumanının altında, ertesi gün kaç çocuğun ölebileceği kararlarının verildiği lobi toplantılarının çok ama çok uzaklarında…
            Hiçbir yorgan…
            Hiçbir çocuğu…
            Korumuyor artık!
           
            Öcüler hayalet, hortlak değil artık!
            Kanlı, canlı, etten, kemikten öcüler!
           
            Çok sıkıştığında ve başa çıkılamaz hale geldiğinde korku, “anneeee!” ya da “babaaaa!” feryatları da işe yaramıyor artık! Çünkü öcüler, onları da almış oluyor çoktan.
            Ve eğer bulabilirlerse, yorganlarına sarılıyor…
            Sarılıyor…
            Sarılıyor…
            Rüya görüyor çocuklar. Rüyalarında annelerine, babalarına sarılıyorlar. Rüyada şikayet ediyorlar babalarına hortlakları, öcüleri. Babalar, “yok öcü diye bi’şey evladım” diyor çocuklara…
            Çocuklar, babalarının beyaz yalan söylediğini, çok iyi biliyorlar.
            Çocuklar, bulabildikleri tüm yorganlara…

            Sarılıyorlar!..

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

DENİZCİ Mİ OLMAK İSTİYORSUN? KÜREK ÇEK!

Resim
Kürek çekmek, tekne prensiplerini anlamanın en kolay ve sağlam yoludur. Bu konudaki çalışmayı kendi kendimize rahatlıkla yapabiliriz Bu çalışmayı yapmakla da, tekne prensiplerini öğrenmenin ötesine geçer, o prensibe bizzat dokunmuş oluruz. Diyelim yeni tekne sahibi olduk ama teknenin dinamiğini, yani ne yaparsak nasıl hareket ettiğini, dümeni bir yana çevirdiğimizde, teknenin başının kıçının nasıl hareket ettiğini, özellikle kalabalık bir limanda, bir marinada sıkışık tekneler arasında manevra yaparken ne diye sıkıntı çekip başka teknelere ufaktan dokunduğumuzu tam olarak anlayamıyoruz. Bir türlü istediğimiz gibi hareket etmiyor tekne. Ya da tekne neden öyle hareket etmek istiyor, başa çıkamıyoruz bu olup bitenle. İşte bunun devasıdır kürek çekmek.             Denizci ülkelerin bir kısmında, temel denizcilik eğitiminin bir parçasıdır kürek çekme eğitimi. En azından yakın zamana kadar öyleydi. Çünkü bir teknenin hareket prensiplerini anlamak için en doğru işlemdir. Kürek çekmesin
Devamı

DİVÂNÜ LUGÂTİ’T TÜRK’TE DENİZCİLİK TERİMLERİ TARAMASI

Resim
DİVÂNÜ LUGÂTİ’T TÜRK’TE DENİZCİLİK TERİMLERİ TARAMASI Tayfun TİMOÇİN Yazar - Çevirmen Anadolu öncesi Türklerin denizcilikle olan ilgileri zaman zaman tartışma konusu olmaktadır ve konuya ilişkin yeterli veriye sahip olmadığımız söylenir. Ancak, milletlerin, ilgilendikleri konularla ilgili terim türetmelerinin kaçınılmaz oluşundan hareketle, Anadolu öncesi Türk dilinin taranması, bize yeterli veriyi sağlayabilir. Bu konuda elimizde çok yeterli ve değeri tartışılmaz bir eser bulunmaktadır: Divânü Lugâti’t-Türk. Kâşgarlı Mahmûd’un bu dev eseri, 11. yüzyıl öncesi Türklerin hangi konularla ilgilendikleri, hayatlarında neye öncelik ve değer verdiklerinin açık kanıt ve izlerini taşır. Bu bağlamda, Türk denizcilik tarihinin Anadolu öncesi bölümü de, yine Türk dilindeki izler takip edilerek aydınlığa kavuşturulabilir. © Tayfun TİMOÇİN - 2016 Anahtar sözcükler: Türk denizcilik tarihi, denizcilik, Türk Dili, Divânü Lugâti’t-Türk Türklerin Anadolu’ya gelmeden önce,
Devamı

PÎRÎ REİS NEDEN ÖLDÜRÜLDÜ?

Bugüne kadar Pîrî Reis’in yazdıkları ve çizdikleri ile ilgili çok yazı kaleme alındı. Bu yazı, onun eserleriyle değil, idam edilişiyle ilgilidir ve asla bir tarihçilik iddiası taşımaz. Zira bir kuruntuyla değil, denizcilik tarihine meraklı amatör bir denizcinin oradan buradan derlediklerini paylaşma hevesiyle kaleme alınmıştır.             Denizcilik tarihimize dönüp baktığımızda, büyük Türk denizcileri dediğimiz kaç kişi sayabiliriz? Mesela bir İngiliz arkadaşımızla oturup sohbet ederken, “ Hadi bana tarihteki ünlü Türk denizcilerini say ” dese, kaç isim sayacağız? Çaka Bey, Umur Bey, Barbaros Hayrettin(ki aslında tek başına değildir Hızır Reis, ağabeyi Oruç Reis’i, asıl kızıl sakallı olan ve Avrupalılarca Barbaros olarak anılan ilk denizciyi unutuyoruz nedense), Pîrî Reis, Turgut Reis, Uluç Ali Reis, Seydi Ali Reis… Pek çok denizcimizin büyük hizmetleri ve başarıları oldu elbette ama kendi adıma diyebilirim ki, listeyi bundan öteye taşımak, fazla zorlama olacak sanki.          
Devamı